Sexoh!: Op mijn elfde werd ik verkracht’
02/03/2010
door Erna Aviankoi
Brian werd op zijn elfde verkracht door de werknemer van een oom. Hij vraagt zich af of zijn leven zonder deze ervaring een andere wending zou hebben genomen. “Maar uiteindelijk heb ik dat laten varen. Het heeft geen zin om een emotionele bagage mee te dragen. Dit is mijn leven, ik kan het beter accepteren en het beste van maken.” Vanaf zijn 17e weet hij dat hij homoseksueel is. Zijn familie heeft het geaccepteerd en zijn vrienden en kennissen ook.
Maar toch voelt hij zich eenzaam. “Het is heel moeilijk om een duurzame partnerrelatie op te bouwen in Suriname. De samenleving is te klein en iedereen kent een ieder. Voordat je denkt wordt er over je gesproken. Ik word dit jaar 41 jaar, maar vanaf mijn 28ste ben ik single. Het gaat bij mij niet om het seksuele, maar meer om de genegenheid.” Ondertussen heeft Brian een aangenomen zoon van 21 jaar. Het hebben van een eigen kind heeft hij laten varen. “Je moet te veel erin stoppen. Een vrouw zoeken, dan afspraken maken en je weet later niet of je kinderen jouw seksuele geaardheid zullen accepteren.”
De positie van homoseksuelen in Suriname is niet zo slecht. Slechts twee keren heeft hij openlijk discriminatie ervaren. Toen hij 25 jaar oud was, werd hij door de moeder van een vriend verboden om bij hun thuis te gaan. Hij mocht wel met hem blijven bemoeien. De tweede was ongeveer twee weken geleden toen hij door een vijftal jongens op Spanhoek op klaarlichte dag werd uitgemaakt voor ‘Gwe Tja, yu boeler’. Daarnaast speelt de etnische en culturele achtergrond een rol. Hij kent bijvoorbeeld veel jongens van hindostaanse afkomst die niet durven om uit de kast te komen,omdat zij vrezen verstoten te zullen worden. Ook wat de kerk betreft, zitten er veel gays in de kerk. Sommigen vinden daar een partner. Ik weet niet of zij het doen als een soort vergiffenis. Maar ik ben niet zo kerkelijk, dus verwijt van die hoek ken ik niet.”-.
